Rzeźba kamienna - Do usuwania zanieczyszczeń z rzeźb kamiennych i elementów architektury  stosuje się mniej lub bardziej skomplikowane metody. Często stosuje się czyszczenie silnym strumieniem pary wodnej, ponieważ nie wprowadza do kamienia żadnych substancji chemicznych, pozwala to usunąć zabrudzenia w bezpieczny dla rzeźby sposób. Nie wszystkie rzeźby można oczyścić parą wodną. Dla każdej opracowuje się indywidualny system prac konserwatorskich z uwzględnieniem cech kamienia i rodzaju zabrudzeń.

Książki i papirusy niszczą się najbardziej wskutek złego oświetlenia, wilgoci, składowania i niewłaściwej temperatury oraz z powodu owadów. Potrzebne jest więc stworzenie takich warunków zewnętrznych, które będą korzystne dla zachowania tego typu materiałów. W tym celu można skontaktować się z konserwatorem, który pomoże określić parametry pomieszczenia, w którym bezpiecznie będzie można przechowywać i gromadzić cenne okazy sztuki drukarskiej.

Tkaniny zabytkowe: kobierce, gobeliny, kilimy, makaty ścienne, paramenty liturgiczne: ornaty, dalmatyki, kapy, welony kielichowe itp., sztandary, chorągwie kościelne, kostiumy, tekstylne obicia ścienne i meblowe, historyczne namioty, tkaniny archeologiczny i etnograficzny.

Zabytkowe meble - zanim przejdzie się do prac konserwatorskich należy mebel dokładnie wytrzeć z kurzu, tłustych plam i innych zabrudzeń. Mebel poluzowany w miejscach gdzie łączą się jego elementy należy rozłączyć tak aby nie spowodować odprysków. dokładnie wyczyścić miejsce złączeń i jeszcze raz przykleić bądź przybić w zależności od potrzeb. Większe pęknięcia należy uzupełnić drewnianymi wstawkami, nadmiernie odstające drewno należy usunąć a elementy zdobnicze należy ukształtować odpowiednimi narzędziami według potrzeby.

Ceramikę naczyniową pod względem przeznaczenia podzielić można ogólnie na: stołową, starannie wykonaną, często zdobioną, kuchenną mniej starannie wykonaną. Znalezisk ceramiki dokonuje się  przede wszystkim w osadach i na cmentarzyskach. Ceramika odkrywana na tych obiektach różni się stanem zachowania. Ceramiczne materiały odkrywane na terenie osad to przede wszystkim skorupy pochodzące z naczyń zniszczonych w trakcie ich użytkowania. Naczynia odkrywane w grobach stanowiły wyposażenie zmarłego. W przypadku niektórych formach grobów w naczyniach składano też spalone szczątki zmarłego, przykryte były czasem innym naczyniem.